De Gans

‍
Wat niemand, niemand weet:
De zon is een fee.
Maar nu weet jij het ook.
Nu zijn we met z’n twee.
 
De zon woont in een huisje
Niet ver van de zee
En als je iets wilt wensen,
Neem dan je parasolletje mee.
 
Bloemetjes kropen naar haar raam
En klopten op de ruit.
Ze wisten dat de zon daar was
Het zonlicht barstte er haast uit.
 
Ze zagen steeds een zomerwolkje 
Zweven in de blauwe lucht
En elke dag slaakten de bloemetjes
Zucht na zucht na zucht.
 
En het wolkje zag de bloemen
En wilde niet meer zweven
Maar regenen op de aarde
En in de bloemetjes leven.
 
De bloemen en het wolkje,
Ze wilden zo graag samen,
Zoals in de weerspiegeling
Van de hoge zonneramen.
 
De zon had een idee,
Want in een oude taal
Is gans een ander woord 
Voor helemaal, ja helemaal.
 
Het lichte witte zomerwolkje
Werd wit en donzig ganzenveer.
De bloemetjes werden samen snavel
En de gans dreef op een meer.
 
Als je eens een gans ziet zwemmen
Die best een wolk en bloem zijn kon,
Doe hem dan de groeten
Van mij en van de zon.

Woorden: Bas Belleman